Το μόνο του άγχος… πως θα βελτιώνεται καθημερινά

Στο παιχνίδι του Άρη με τον Απόλλωνα στους «Ζωσιμάδες» περιμέναμε να δούμε κάποια νέα στοιχεία στο παιχνίδι της ομάδας του Μάντζιου έπειτα από δυο εβδομάδες δουλειάς σε πολλούς τομείς. Τι είδαμε εν τέλει; Επιθετικά κυρίως κάποια νέα στοιχεία. Κυρίως μεγαλύτερη ταχύτητα στη σκέψη και στην πάσα. Καλές ευκαιρίες από καλούς συνδυασμούς.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Η ομάδα βέβαια ακόμη δεν μπορεί να βάλει τον Λόπεθ στο παιχνίδι της κι αυτό παραμένει ένα ζήτημα. Βέβαια ο Ισπανός μπαίνει μόνος στην εξίσωση βγαίνοντας από την περιοχή και δίνοντας στηρίγματα και καλές πάσες, όπως έκανε στη φάση του γκολ αλλά δεν ξέρω αν αυτό είναι αρκετό.

Έχω ξαναπεί ότι όσο ο Λόπεθ μένει μακριά από το γκολ, τόσο θα πρέπει ο Άρης να βρίσκει σκορ από τους εξτρέμ, και από τα χαφ. Μέχρι σήμερα η δουλειά βγαίνει από τον Γκάμα. Δεν φτάνει όμως μόνο ο πολύτιμος πορτογάλος. Θα χρειαστεί να προσφέρουν γκολ κι άλλοι παίκτες όπως ο Μάνος, ο Ματέο, ο Μπερτόλιο, ο Σίλβα. Είδαμε επίσης καλή πίεση στο πρώτο μέρος, με εξαίρεση την τελευταία φάση του ημιχρόνου και την μεγάλη ευκαιρία του Χουχούμη που ξεκινάει από χαλαρό μαρκάρισμα στα χαφ.

Δεν είδαμε διάρκεια στην απόδοση. Πάλι μετά το 65΄ ο Άρης… κάθισε. Οπισθοχώρησε. Έμοιαζε δίχως κουράγια. Σημαντικό ρόλο έπαιξε δυστυχώς η αλλαγή του Τζέγκο. Ούτε ο Μάντζιος προφανώς θα περίμενε, βγάζοντας τον αυστραλό που είχε κάρτα, να είναι τόσο κακός ο Σάσα που παραμένει ντεφορμέ. Εξ ου και η χρησιμοποίηση και του Κάτσε λίγο αργότερα από τον έλληνα τεχνικό, που ήταν ουσιαστικός και έδειξε ότι μπορεί να εξελιχθεί σε πολύτιμη μονάδα.

Ατομικά ο Σούντγκρεν έχει καλύτερα ανεβάσματα από τον Σάκιτς στη δεξιά πλευρά, έχει όμως τα γνωστά θεματάκια του αμυντικά. Ο Ματέο θέλει το χρόνο του, ο Μπουσέ είναι εξαιρετικός με την μπάλα στα πόδια αλλά είχε πολύ κακή αντίδραση στο γκολ που τελικά ακυρώθηκε. Ο Μπερτόλιο παραμένει ζεστός και κάνει πράγματα στο ματς, πρέπει όμως να τελειώνει καλύτερα τις φάσεις.

Εκ των κορυφαίων ο Δεληζήσης διότι είναι ο μόνος που πηδάει για κεφαλιά και πήρε σχεδόν όλες τις μάχες στον αέρα. Συμπερασματικά, επιθετικά ο Άρης κάθε παιχνίδι θα γίνεται και καλύτερος. Θα βρίσκει άκρη. Το πρόβλημα της ομάδας είναι ότι δεν εμπνέει ακόμη ασφάλεια αμυντικά και για να συνεχίσει το σερί της πρέπει να γίνει πιο… compact και να αποκτήσει συν τω χρόνω την ομοιογένεια.

Το θετικό είναι ότι αυτή η ομάδα, έτσι όπως χτίστηκε, σε δυο δόσεις ουσιαστικά, είναι φανερό ότι θα χρειαστεί άλλον ένα μήνα, όπως είναι ευδιάκριτο ότι έχει τεράστια περιθώρια βελτίωσης. Αφού καταφέρνει να κερδίζει, δίχως να έχει ακόμη πατημένο το πόδι στο γκάζι, σε προδιαθέτει για όμορφα πράγματα στην πορεία της σεζόν.

Διαβάζω και ακούω περίπου άγχους και πίεσης που συνεπάγεται η πρωτιά στον βαθμολογικό πίνακα. Σωστό μόνο εν μέρει και ίσως να ισχύει. Η πρωτιά γεννά προσδοκίες, αυξάνει απαιτήσεις και υποχρεώσεις. Το μυστικό είναι για μένα ένα. Το άγχος να είναι δημιουργικό και να συντηρεί την καθημερινή δουλειά μέσα από την οποία θα έρθει η βελτίωση και με αυτήν η υλοποίηση των στόχων.
Αφήνω τελευταίο τον Καραντώνη. Κακός διαιτητής στο πειθαρχικό. Κάκιστος.

Ο Τζήλος και το VAR στη φάση του 83’ είναι απόδειξη ότι ο άνθρωπος πλέον δεν είναι διαιτητής. Είναι ντροπή για το άθλημα ποδόσφαιρο να εξετάζεται αυτή η φάση στο VAR. Ακόμη και στο μπάσκετ δεν θα δινόταν τίποτα. Ένας διαιτητής πραγματικός και ανεπηρέαστος το πολύ - πολύ να έδινε κίτρινη κάρτα για προσπάθεια επιθετικού να ξεγελάσει για πέναλτι. Μέχρι εκεί. Το να ελέγχεται αυτή η φάση είναι στίγμα για τον διαιτητή VAR και ντροπή για το ρόλο του VAR στο ποδόσφαιρο.

Επαναλαμβάνω, σε κανένα πρωτάθλημα ενδεχομένως του κόσμου όλου η φάση αυτή δεν θα απασχολούσε το βαρ και μάλιστα κάνα 3λεπτο. Είναι πως να το πω, αλλοίωση του ποδοσφαίρου και των αρχών του ο έλεγχος μιας τέτοια φάσης. Να μην ξεχάσουμε και τον επόπτη Λιόντο που έχασε δύο φάσεις οφσάιντ πανεύκολες που φαίνονταν με γυμνό μάτι. Ευτυχώς τον έσωσε και μας έσωσε από μια καθαρή αλλοίωση η γραμμή…